ترکیب داروی متفورمین و مهار کننده ی SGLT2

4 اوت 2014- داروی متفورمین همراه با مهار کننده ی SGLT2مقدار قند خون را درافراد دیابتی بطورقابل توجهی موثرتر از تجویز هر یک ازاین دو داور به تنهایی کاهش می دهد. دانشمندان درگزارش خود به مکانیزم سینرژیک تأثیر این دو دارو اشاره می کنند. دانشمندان مرکز هلمهولتز درمونیخ و محققین مرکز دیابت آلمان نتایج این تحقیق مشترک را در مجله ی  Diabetesمنتشر کردند.

مواد فعال مختلف درعوامل ضد دیابتی خوراکی غالباً  به منظور دستیابی به تأثیرات بهتر در کاهش قند خود بصورت ترکیبی استفاده می شوند. در این تحقیق دو مادهی دارویی متفورمین و ممانعت کننده ی SGLT2( که قبلاً درسال 2012 مورد تأیید قرار گرفته بود) با هم  ترکیب شدند.

واکنش زنجیره ای  دارویی

 ممانعت کننده ی SGLT2حذف قند از طریق ادرار را تحریک کرده و موجب کاهش قند خون می شود، اما بدن در واکنش به این فرآیند تولید قند را درکبد افزایش می دهد و این دقیقاً جایی است که متفورمین  باید وارد عمل شود. متفورمین  سرعت تولید  قند توسط بدن را کاهش می دهد.تعامل این دو ماده باعث کاهش موثرتر و طولانی تر قندخون می شود و این اثرات بهتر از تجویز هر دارو به تنهایی می باشد.

ترکیبی موثر همراه با حداقل عوارض

ترکیب این داروها با یکدیگر بطور موثری سبب کاهش قند خون بخصوص قله ی اوج قند خون پس از صرف غذا می شود. در موشهای دیابتی، این درمان دو دارویی تنها در طول 2 هفته موجب بهبود هموگلوبین A1Cمی شود( معیاری ازسنجش دراز مدت قندخون). این دو نتیجه می تواند این درمان را به عنوان یک استراتژی درمانی موثر برای دیابت نوع 2 با کمترین عوارض جانبی معرفی کند. از آنجائیکه ابتلا به دیابت نوع 2 که یک اختلال متابولیکی است در سراسر جهان رو به افزایش است دانشمندان بروی ابداع روشهای جدید پیشگیری، تشخیص و درمان این بیماری تمرکز کرده اند.

اطلاعات  بیشتر

متفنورمین: پر مصرف ترین داروی خوراکی ضد دیابت است که به گروه دارویی biguanideها تعلق دارد. متفورمین با افزایش حساسیت سلولها به انسولین، بخصوص درکبد و ماهیچه موجب جذب مقدار بیشتری قند از خون  می شود، علاوه براین  متفورمین از تولید  قند درکبد ممانعت می کند.

ممانعت کننده ی SGLT2: این ماده انتقال دهنده ی شماره ی 2 سدیم- گلوکز را مهار می کند و به دنبال آن از باز جذب دوباره ی قند از کلیه ها جلوگیری می نماید و نتیجه ی آن افزایش دفع قند از طریق ادرار است.

منبع: www.sciencedaily.com/releases/2014/08/140804100103.htm